Mijn hele leven lang ben ik in stilte geïnteresseerd in indianen en alles wat ze deden en doen. Ik voel ik me indiaan en sinds de dood van mijn geliefde oma Jo voel ik mij ook echt verbonden met indianen uit Zuid-Amerika. Hun rituelen, wijsheid en verbondenheid met de natuur was en is de allergrootste aantrekkingskracht. Als er vroeger een serie of een film met indianen was dan zat ik als eerste voor de tv, mijn eerste tent was een soort van tipi tent en met mijn vader gingen we vroeger elke zomer “vrij” kamperen. Helemaal back to basic dus. En voor zover dat ik veel carnaval gevierd heb, was ik op de lagere school natuurlijk indiaan en mijn broertje cowboy.

Sinds september van dit jaar volg ik een opleiding sjamanisme, bij nieuwetijds sjamaan Nanja Cremers. Nanja is jaren geleden al op mijn pad verschenen en zo snel als ze was verschenen, is ze ook weer verdwenen. Vanaf de eerste dag dat we haar aannamen in de “Meule” als gastvrouw, en ik in haar prachtige diepblauwe ogen keek, wist ik dat er een verbinding was ontstaan die ik toen niet kon uitleggen. Toen ze na een tijd weer afscheid van ons nam wist ik dat dit niet echt een afscheid was omdat ik er zeker van was dat onze paden elkaar weer zouden kruisen. Ik geloof dat ik haar dat zelfs gezegd heb bij het afscheid.
Jaren later, in 2019, hebben onze paden zich inderdaad weer gekruist. Via facebook kwamen er berichten van Nanja voorbij over sjamanisme, vuur ceremonies, drums, ponchos uit Peru, haar werk- (samen met haar liefde Peter) en zienswijze hiermee. De echte trigger kwam toen Nanja een lomi lomi massage aanbood. Mijn eerste lomi lomi massage heb ik mogen ontvangen van sjamaan Geovanni in Ecuador. Dat was me een ervaring tot op zielsniveau die ik je niet kan uitleggen maar die je alleen maar zelf kan ervaren. En geloof me, ik heb al heel wat massages mogen ervaren, niet één stond in verhouding tot die lomi lomi massage van sjamaan Geovanni. In elk geval voelde ik me na die lomi lomi massage 10 kilo lichter en als het ware klaar voor “the next level”. Een volgende niveau van voelen, van diepere kennis van en over mezelf gedurende deze levens reis. Dus heb ik een afspraak bij Nanja gemaakt voor de lomi lomi massage met aanvullende sessie/ritueel vooraf.
En ja hoor, ook bij Nanja was deze massage weer een prachtige ervaring. Vergelijkbaar en toch anders, juist vanwege elke sjamaan zijn of haar eigen authenticiteit. Het was weer een ervaring met antwoorden en nieuwe vragen. En hiermee was het zaadje geplant tot de opleiding sjamanisme bij Nanja.

Toch heeft er nog enige tijd tussen gezeten voordat ik me daadwerkelijk inschreef. Ik had nog wat bergen en overtuigingen te bewandelen en te overwinnen. Ik had namelijk nogal wat oordelen over een opleiding sjamanisme volgen. Oordelen van mezelf met de vraag of ik wel klaar was voor een stap verder in deze oer-natuurlijke-wijsheid, maar toch vooral over het feit wat mijn omgeving er wel niet over zou denken. Op dat punt, van wat mijn omgeving al dan niet vindt, was ik een heel eind onderweg om me hier niets meer van aan te trekken, en daar op een onverwacht moment sloeg het toch weer toe. Mijn directe omgeving noemde me al vaak “zweverig” of “maar gedoe” dat allemaal niet wetenschappelijk bewezen en niet onderbouwd met feiten was maar vooral op gevoel gebaseerd is. En ja gevoel mag niet, dat is niet te vertrouwen, toch? Yeah right! Dacht ik, is het wel allemaal waar wat ik denk? Nee mijn gedachten zijn iets wat ik mezelf wijsmaak, om een excuus te vinden om er nog niet aan te gaan. Mijn wake-up call kwam na de eerste lockdown dit jaar. Zo zie je maar weer waar “naar binnen in jezelf gaan” allemaal toe leidt: schrijven en indianen of eigenlijk sjamanen.

In september hadden we (mijn sjamaan sisters en ik) de eerste opleidingsdagen van het sjamanisme. We gingen op pad in het medicijn wiel en de daarbij behorende arche types. Met als eerste het Zuiden met arche type “slang”, het pad van de held. Een slang verwisselt haar vel/jas om de zoveel tijd, een slang flaneert in zigzaggende bewegingen over de aarde, bomen en in het struikgewas. Ze is zich bewust van elk geluid en aanwezigheid van de ander. De slang is in vele culturen de “heler”. Wist je dat de beroepsgroep “artsen en aanverwanten” een slang in het logo heeft?
In het sjamanisme staat de slang voor 4 houdingen; 1. niet oordelen, 2. niet lijden, 3. geen gehechtheid/loslaten en 4. leef in schoonheid. Nu kun je het waarschijnlijk al raden…..ja dat heeft me de afgelopen 2 maanden regelmatig bezig gehouden, telkens op momenten dat ik het niet verwachtte, en steeds in een andere vorm. Triggers op oordelen, op beelden zien en uitspraken horen en daar vanalles over te vinden-oordelen dus. Triggers op lijden, door al die maatregelen en dan vooral meer het lijden van anderen te zien en te ervaren, gehechtheid aan mijn oude leven van voor corona en daarbij in schoonheid leven. Al kon en kan ik de schoonheid van het leven wel zien, ervaren en zeer waarderen, maar écht leven? Hmmmm er was blijkbaar nogal wat werk aan de winkel. En dat terwijl ik dacht dat deze Jansen (zo noem ik mezelf altijd alsof een derde over mij praat, dat is in mijn hoofd soms makkelijker) heeft al zoveel dingen meegemaakt en zoveel lessen mogen en willen leren, dus zal ze toch al wel wat verder zijn?! Haha, de eerlijke waarheid ligt toch iets genuanceerder. Mezelf voor de gek houden kan ik als geen ander maar dit dient mezelf niet in mijn ontwikkeling, dus is Jansen steeds eerlijker naar zichzelf.
De lessen komen op een steeds diepere laag binnen en is dus telkens een laag waarmee ik nog niet bekend ben. En als het erop aan komt (iets dat onbekend is), dan kijk ik eerst de kat uit de boom en ga zelfs enigszins eerst met de “hakken in het zand” om me er daarna pas aan over te geven en me er volledig met open nieuwsgierigheid in te vliegen. Mits mijn buik gevoel dat ook zegt. Mijn hoofd lijkt vaak de doorslaggevende beslissing te nemen en voor heel even laat ik mijn hoofd ook in die waan. Dat doe ik bewust om mezelf rust en ruimte te geven om mijn gevoel aan te spreken en er ook naar te luisteren. Want als ik mijn hoofd, lees “ego” tijdelijk in die waan laat, dan is dat hoofd/ego tenminste stil en dus krijgt mijn buik en hart alle tijd om mijn hoofd het krachtige overheersende signaal te geven dat eigenlijk elk mens instinctief heeft maar veelal compleet negeert omdat het er niet mag zijn. Een leuke truc om mijn eigen hoofd soms te omzeilen, er hoeft maar iets voor jezelf te werken als alle andere dingen even niet werken (yoga, meditatie, onvoldoende nachtrust, in de natuur zijn). Gelukkig komt dit niet heel vaak voor en vertrouw ik meestal 100% op mijn gevoel, maar aller ik ben ook een mens en niet constant “zen” dus mijn hoofd maakt ook mij soms gek.

Zo werd het de afgelopen 2 maanden toch steeds rustiger in mijn patronen; mijn gedachten en oor-delen en stiekem overal iets van te vinden. De triggers waren telkens bewust-word-ing-les-sen (nog leuker als je dit woord helemaal loskoppelt en ziet wat er dan uitkomt). Inmiddels wil ik niemand meer overtuigen van mijn gelijk, mijn visie op wat er in de wereld gaande is maar voer ik leuke dialogen met anderen over deze kwestie waarin alles gezegd mag worden ook al zijn de visies verschillend. Iedereen heeft een stem en een eigen waarheid, een verleden, een angst én liefde. Uiteindelijk hebben we allen één gezamenlijke wens of doel en dat is liefde geven en ontvangen, zowel aan jezelf als aan de ander. De ene is een laat-bloeier en de ander een vroeg-bloeier, uiteindelijk is het de bedoeling dat je wakker wordt ín jezelf en je die dingen absorbeert die jou (weer) “heel” maken.

De tweede sessie van de opleiding werkten we met arche type “jaguar”, het Westen. In je kracht komen, in balans komen met je eigen projectie, de effecten zien van jouw beperkende gedachten, wat je tegen houdt. De jaguar presenteert het nieuwe, wordt ook de “luminous warrior” genoemd, de ceremonie meester en beheerder van de levenskracht. Het leven/dood principe. Het taboe dat er ligt op de dood in onze Westerse wereld.
Nu kan ik je vertellen dat ik die jaguar in alle vormen, gedaantes; kronkelend, gruwelend, krijsend, terug getrokken, aanvallend en verdrietig, voorbij heb zien komen bij anderen en mezelf. Wow! Wat een prachtig en letterlijk en figuurlijk krachtig onderdeel was dit. Echt voelbaar! Ook voelbaar aan wie ik mijn levenskracht in de loop van mijn leven in bewaring gegeven heb. Anderen heb laten beslissen, mijn eigen verantwoordelijkheid in handen van anderen gelegd heb, me dingen en gevoelens heb laten aanpraten, ik slachtoffer geweest ben van diverse omstandigheden (die ik overigens zelf heb laten gebeuren). Om wat voorbeelden te noemen hoe ik dat bedoel, je eigen levenskracht in bewaring bij de ander geven; “een vader die nooit tijd voor je heeft en al het andere (vooral werk) op de wereld belangrijker vindt dan jij, zijn geliefde kind. Of de vader die zei (met alle goede bedoelingen) een 7 had een 8 kunnen zijn en een 8 had een 9 kunnen zijn, waaruit de interpretatie en overtuiging voortkomt dat het toch nooit goed genoeg is wat je doet. Of dat je als vrouw 100% onafhankelijk en geëmancipeerd moet zijn. Of dat je moeder alles van je wilt weten en alles controleert of je moeder een uur later op de bruiloft komt omdat ze het niet aankan om een uur lang met je vader in één ruimte te verblijven, waarmee je je alweer voelt afgewezen en je niet belangrijk genoeg voelt voor je ouders. Of dat een leraar zegt dat je niet kan rekenen (ook al lijkt het maar een grapje) en je jezelf voorneemt ‘oké als hij vindt dat ik niet kan rekenen dan kan ik vanaf nu en dus nooit meer rekenen’. Of een partner die je nooit ziet staan en je denkt dat je het blijkbaar niet waard ben om zijn tijd aan te besteden en ga zo maar door. Mensen lief, zo kun je zoveel voorbeelden bedenken die jou uit je kracht halen en jou belemmerende overtuigingen over jezelf bezorgen.
Zo ontstaan je schaduw kanten, kanten die anderen nooit erkend hebben en jij dus ook niet in jezelf. Kanten die je liever niet ziet van jezelf en je je wellicht voor schaamt of het zelfs doodeng vindt wanneer deze aan het licht komen. Terwijl daar ook wellicht prachtige pareltjes en cadeautjes tussen zitten die je over en ván jezelf verstopt hebt. Wellicht had je diep van binnen een andere studie of beroep in gedachten voor jezelf maar vonden je ouders dat je echt iets anders moest doen en worden, dus heb je die diepe wens ergens weggestopt. Of je leeft ruim 10 jaar de droom van de ander in plaats van je eigen droom.

Daags na deze tweede opleidingssessie heb ik nog meer schaduwkanten van mezelf gevonden waar ik graag iets mee wil. In elk geval wens te transformeren in kracht en erkenning ipv in de schaduw te laten staan. Ik heb ze opgeschreven en ze verwerkt in een aarde tekening, dat is óók een onderdeel van het sjamanisme. Werken met energie, gedachtenkracht, illumination, extraction, despacho, vuur ceremonies etc.
Tevens ben ik de gehele week heel veel in de natuur geweest om de heerlijke jaguar energie van de opleiding enigszins vast te houden. Veel wandelen, spelen met mijn geliefde hond, en mijn denkbeeldige jaguar “Fire” telkens naast me, op blote voeten door het bos en gras lopen, bewuste ademhalingsoefeningen, yoga, zitten mijmeren en gewoon genieten. Zowaar zonder oordeel, zeker niet in lijden, alles is veranderlijk (dus on-ge-hecht) als je goed om je heen kijkt en ik heb mijn leven op dat moment in schoonheid doorgebracht. Volledig in “slang” dus. Regelmatig een meditatie doen hoort daar ook bij en mezelf voorbereiden op de volle maan van afgelopen maandag. Met als gevolg dat ik heel veel droomde, over voorouders, earth-keepers, over gezond zijn en blijven, over mijn kracht innemen en mijn schaduwkanten transformeren in kracht.
Ik voelde letterlijk elke vezel in mijn lichaam tintelen en keihard werken om wat niet meer van mij was of mij niet meer bruikbaar is voor me te transformeren in kracht, zoals koorts kan doen. Het zelfhelende vermogen aanspreken, wensen en vertrouwen dat alles precies zo gebeurt en komt zoals het de bedoeling is en wat jij op dat moment nodig hebt. Body language waar ik niet omheen kon. En weet dat “the body never lies”, als je maar luistert dan hoor je ook wat je body je wenst te vertellen. Het voelde en voelt nog steeds als een ware detox, een reset van mijn lichaam. Ik ervaar de wereld om me heen ineens anders, zie en kijk anders, voel nog veel meer dan ik al deed en ik zit enorm in de vertraging. De snelheid waarmee ik voorheen altijd alles deed is er compleet uit, ik kan niet anders dan eerlijk toegeven dat dat een heerlijk gevoel is om dingen op het gemak, bijna in slow motion te ervaren en ook op dat tempo te reageren. Rustiger, bedachtzamer, met veel meer liefde, ik heb zelfs geen zin meer in suiker! En tot vorige week was ik af en toe flink aan het snoepen. Fitter, vrijer, openere geest, flexibeler lichaam, wonderen en magie bestaan echt! Nu ervoor zorgen dat ik dit kan vasthouden.

Maandag ochtend ben ik de aarde tekening gaan opruimen. Behalve wat blaadjes en gedroogde bloemetjes was er in de tekening weinig veranderd. Tot mijn oog ineens stuitte op een walnoot, zo ongeveer in het midden van de cirkel, en die walnoot lag er eerder echt nog niet!
‘De walnoot staat als symbool voor wijsheid, als je ze eet kun je versterkte gevoelens van liefde ervaren. En door zijn zachte kern die zich achter de harde schil verbergt, was de walnoot het zinnebeeld voor het wezenlijke dat zich achter uiterlijkheden verbergt’. Toeval bestaat niet! Hoe toepasselijk is dit na mijn verhaal?! In de walnoot kun je ook hersenen herkennen of terugzien, hetgeen kan impliceren dat ik toch nog veel met het ‘hoofd’ doe? Of….. je kunt in de walnoot ook darmen terug zien, het tweede brein. Je ‘onder-buik-gevoel”, hetgeen zou kunnen impliceren dat ik daar nóg meer op mag vertrouwen? Ook wetende dat de darmen staan voor het verwerken van emoties. In elk geval een prachtig cadeautje!

‘s Avonds tijdens volle maan (eigenlijk ‘s morgens al maar ik vind vuurtje stoken in de avond magischer) heb ik een vuur ceremonie gehouden in de stromende regen, met de drum onder een paraplu, jaguar “Fire” naast me en één voor één mijn brandbare schaduwkanten uit de aarde tekening aan het vuur gegeven om los te laten en te transformeren. De dag daarna is het de bedoeling dat je dan nog even de as gaat checken om te kijken wat er gebeurd is met alles wat je aan het vuur gegeven heb. Wonderlijk was alles volledig verteerd door het vuur, ondanks de stromende regen.

Ik ben benieuwd wat de komende tijd gaat brengen, energetisch in en met jaguar gerelateerde dingen bezig zijn op bewust en/of onbewust niveau. En ik kijk nu alweer uit naar de volgende opleidingsdagen, het Noorden en het Oosten. Het is in elk geval een prachtig cadeau dat ik mezelf gegeven heb, met dank en liefde voor Nanja, Peter en de sjamaan-sisters 🥰🙏🏽.

Aan wie heb jij je kracht af- of weg gegeven? Ben je er klaar voor om jouw kracht terug te vragen en te nemen?!