5/5/2020 Vandaag is het be-vrijdings-dag, 75 jaar geleden werden we be-vrijd door de geallieerden na jaren van oorlog en bittere ellende.
Vandaag, op deze dag, zijn we “bezet” door een andere vijand, nl. het corona/Covid-19 virus. We hebben momenteel allen restricties op onze vrijheid, een bijzondere stempel op deze moderne tijd. Een beperking in vrijheid? Of een vraag aan jou waar ik heel nieuwsgierig naar ben: “Waar wil jij be-vrijd van worden?” Nu je dan toch een beperkte vrijheid in gaan en staan ondervindt.

Hoe is dat voor mij en wat betekent het voor mij? Vrijheid is voor mij, naast gezondheid, het grootste goed dat ik als mens, in mijn leven ervaar. Vrijheid geeft mij een gevoel van oneindigheid, in de breedste zin des woords. Een positief gevoel welteverstaan. Het woord en de staat van zijn mbt vrijheid maakt me blij, geeft me het gevoel van écht te leven, te genieten, in een staat van “flow” te belanden, het gevoel van “niets moet en alles mag”, te zingen, te dansen en vooral mezelf te zijn.

Ik kan er een hele opsomming van maken en overal kun je ervoor of erachter zetten “hoe, wat, waar, wanneer” en laten opvolgen door elk werkwoord dat er is. Als voorbeeld, en nu in deze tijd voor mij nóg meer prominent aanwezig: “Ik “heb lief” wanneer ik dat wil, waar ik dat wil, hoe ik dat wil en met wat en wie ik dat wil of nodig heb om lief te hebben. En dat begint altijd bij mezelf en met mezelf. Dat is de kern van waar ik verder richting kan gaan geven aan een ander.

Nu ik dit zo schrijf, liggend met mijn schrijfblok op mijn picknick deken in het gras in de tuin met een glas water onder de blauwe hemel en de felle zon, valt het me op dat ik erbij lach, ik er blij van word en mijn hart warm wordt en een sprongetje maakt. Het valt me ook op dat het me raakt als ik het woord “vrijheid” hardop uitspreek. Ik denk aan wat er in de wereld gebeurt. Van wat er in het ene land “normaal” is en in het andere land “verboden” is. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid in de keuze van liefde (homo/hetero/lesbisch), vrijheid op basis van huidskleur, geloof of sexe. Vrijheid om te kiezen waar je woont of wenst te leven, vrijheid in te kiezen of uit te vinden wie je bent. Vrijheid om te kiezen of je gevaccineerd wenst te worden al dan niet, om te kiezen wanneer je dood gaat. Vrijheid om te kiezen óf en welke studie of beroep je gaat doen. Vrijheid om al dan niet vegetarisch te eten, of je wel of niet wilt trouwen of zelfs een partner zou willen. Vrijheid om ja of nee tegen dingen te zeggen, te doen of te ervaren. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik besef, meer dan ooit tevoren, wat een bijzonder palet aan keuzes ik heb. Nu heeft iedereen altijd een keuze, of toch in elk geval een keuze hoe met dingen om te gaan, en dus ook met vrijheid.

In de loop der jaren heb ik, aan de levende lijve, mogen ervaren én leren wat vrijheid is voor mij en heb me letterlijk en figuurlijk “be-vrijd” van bepaalde dingen. Dat waren mijn be-vrijdings-dagen in mijn leven tot nu toe. Nee, ik had er niet één, er waren er zelfs meerdere……
Er was een tijd dat ik gevangen zat in mijn eigen web, mijn harnas als keurslijf. Een gouden kooi die ik mezelf had gecreëerd. De oorzaak hiervan lag bij het feit dat ik in mijn jongere jaren héél vaak gehoord had dat de dingen die ik deed áltijd veel beter konden, dat het nooit genoeg was. Dat er niemand naar mij omkeek, ik mij daarom niet geliefd voelde en mijn eigen boontjes moest zien te doppen, en ik me daardoor uiteindelijk (niet wetende) afgewezen en niet goed genoeg voelde. Onbewust ging ik mij hiernaar gedragen, ontketende een enorme bewijsdrang in mezelf naar de buitenwereld omdat ik hunkerde naar erkenning en aandacht, opdat ik mij eindelijk “goed genoeg” zou voelen.

Hierdoor stapte ik in de droom van een ander. Een eigen keuze die mij door niemand anders dan mezelf was opgelegd. Ik ging die droom mede faciliteren, deed alles in de hoop gezien te worden. Dat was niet goed genoeg, want die ander zag mij niet staan, dus ging ik nog meer mijn best doen en ongevraagd dingen doen. Ik zorgde dat ik alles wist wat ik moest weten, zorgde voor de ander en alles erom heen. Er hoefde maar iemand te piepen en ik stond klaar en regelde het zaakje en draaide mijn hand er niet voor om. Alles om die erkenning en liefde te krijgen waar ik naar verlangde. Ging het niet goedschiks, dan gedroeg ik me wel kwaadschiks als het me maar opleverde waar ik zo naar hunkerde. Gedesillusioneerd en compleet kapot, heel ver verwijderd van mezelf zakte ik langzamer zeker door de grond. Ik had geen puf of energie meer. Het werkte niet meer…… Ik kreeg geen lucht meer en was beroofd van mijn eigen vrijheid.

Daar zat ik dan, opgesloten in mijn eigen “gouden kooi”. Geen vrijheid, geen vreugde en geen energie. Ik dacht dat dit hét leven was: veel geven, hard werken, altijd klaar staan voor de ander, “niet lullen maar poetsen”, geld verdienen, een huis/auto kopen, meerdere keren op vakantie en dan de permissie om te genieten en bij terugkomst meteen weer verder bij waar ik gebleven was. Geven en hard werken om alles en iedereen te laten slagen. Niets was minder waar, ik was leeg en had geen energie meer want ik had mezelf gevangen gezet in iets wat niet goed voor mezelf was. Mijn lichaam had “stop” gezet en had me geen mooier en groter cadeau kunnen geven dan dat. Het opende mijn ogen, met vallen en opstaan, en gaf me uiteindelijk mijn eigen vrijheid terug. Mijn innerlijke vrijheid. Ik zag en voelde destijds voor het eerst dat ik hier zelf een keuze in had. Dat ik zelf de sleutel tot vrijheid bezat en niemand anders.

Elke dag opnieuw is vrijheid een keuze die onbeschrijflijk belangrijk voor me is.

Natuurlijk voel ik soms ook de irritatie en weerstand van de huidige vrijheidsbeperking mbt corona. De grens van België naar Nederland is dicht, is het ineens een privilege om in Nederland te mogen gaan werken. De leiders van verschillende landen (waaronder) Nederland, die de wetgeving willen aanpassen tijdens een crisis zoals we deze nu kennen, om beperkende vrijheidsmaatregelen te nemen. Daar krijg ik “jeuk” van en het gevoel van het nummer van (mijn lievelingsgroep) Queen: “I want to break free” om op de barricades te springen en hiertegen te vechten. 75 jaar geleden heeft Nederland gevochten voor vrijheid en zou dit nu zomaar inleveren en zichzelf overleveren aan “de overheid”?! Dat laat ik me op mijn 50e levensjaar niet gebeuren. Ik laat me door niemand “inperken” in wie ik wil zijn, ben, waar, wanneer en hoe. Uiteraard altijd in respect voor de ander. That’s the rebel in me.

De andere kant is dat ik mij juist, door al deze corona- maatregelen, vrij voel om te doen en laten wat ik wil, te zijn wie ik wil zijn en wat ik wil doen of juist niet wil doen. Ik prijs mij ziels gelukkig, vele dagen, thuis om uit te vinden wat ik ná de corona crisis wil en kan. Te genieten van wat er nu is, afstand nemen van de buitenwereld om in mijn cocon mezelf tegen te komen en om te kijken of het allemaal past. Wat ik wil, doe en ben ín alle vrijheid! Ik woon aan een doodlopende straat, nabij de natuur, en kan mij in een mooie tuin begeven om dit alles te her-ont-dekken, tezamen met een groot glas water, mijn lieve hond naast me, liggend in het gras, onder de blauwe hemel, onder het genot van wat wind en veel zon. Wat meer heb ik nodig om te kunnen groeien en bloeien?! Kijk naar de natuur: water, zon, wind om zaadjes te verplaatsen en te doen groeien en bloeien, de cirkel is rond. “out of control” Die wijsheid zat al in me. Hoe be-vrijdend is dat?

Hoe is dat voor jou? Wat raakt je en wat valt je op in jouw situatie? Welke antwoorden zoek jij op jouw vragen? Laat het me weten, wie weet in wat voor een inspirerend gesprek we belanden……..